معنی نوعی موسیقی کلامی

رپ

سونات

کلاسیک

آراتوریو

ساویت

کلامی. [ک َ] (ص نسبی) منسوب به علم کلام و علم کلام عبارت از معرفت عقاید است به ادله ٔ عقلیه مؤید به نقل. (غیاث) (آنندراج). رجوع به کلام شود.
- مذهب کلامی، در اصطلاح اهل بیان، عبارت است از بیان دلیل بر مطلوب به روش اهل کلام، و آن چنان حجتی است که درصورت تسلیم به مقدمات مستلزم مطلوب باشد. چنانکه درآیه ٔ: «لوکان فیهما آلهه الااﷲ لفسدتا. (قرآن 22/21) ». و چون لازم که فساد آسمانها و زمین باشد ناصواب و باطل است ملزوم هم تعدد اله باشد باطل و ناصواب است.و رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون ذیل ماده ٔ «ذهب » شود.
|| شخصی که ذوق توحید عیانی نیافته باشد و راه معرفت الهی به پای استدلال رفته باشد. (غیاث) (آنندراج). شخصی که راه معرفت الهی را به پای استدلال رود. متکلم. (فرهنگ فارسی معین). اهل کلام. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کلام شود.

کلامی. [ک َ] (اِخ) صاحب مجمع الخواص کلامی را شخصی سلیم شمرده و در بین راه اصفهان به ابرقو با وی آشنا شده و این رباعی را که خود شاعر نوشته به وی داده نقل کرده است:
دوری زبرم کنی اگر جان گردم
در کفر زنی چنگ گر ایمان گردم
بر باد دهی چو خاک اگر گردم گل
لب تر نکنی گر آب حیوان گردم.
و رجوع به قاموس الاعلام ترکی و آتشکده ٔ آذر و مجمع الخواص ص 245 شود.

خوش کلامی. [خوَش ْ / خُش ْ ک َ] (حامص مرکب) خوش سخنی. خوش گفتاری. خوب گفتاری. مقابل بدکلامی.

شیرین کلامی. [ک َ] (حامص مرکب) صفت و حالت شیرین کلام. شیرین سخنی. شیرینی کلام و بیان. (از یادداشت مؤلف): در مقام شیرین گفتاری و شیرین کلامی درآیند. (تزک تیموری، نسخه ٔ خطی، از مجله ٔ دانش سال 2 شماره ٔ 2 ص 83). رجوع به شیرین کلام و شیرین سخنی شود.

در تازی نیامده سخته شناس، سخته گوی سخته در پارسی برابر است با سخن پروهانی (کلام استدلالی) (صفت) منسوب به کلام: مباحث کلامی، شخصی که راه معرفت الهی را بپای استدلال رود متکلم.

شیرین سخنی خوش بیانی.

منسوب به کلام، متکلم، کسی که با استدلال به شناخت الهی می پردازد. [خوانش: (کَ) [ع - فا.] (ص نسب.)]

تَشاحَنَ تشاحُنا

پاپ

جاز

463